¿Por que o medo?

      O medo é un tema estudiado en moitas disciplinas, entre elas a psicología, filosofía, biología, sociología, teología, psiquiatría… Científicos, filósofos e psicólogos o definen, analizan e buscan a súa orixe.

          Segundo o  Diccionario de la Real Academia de la Lengua: " (Del latín metus) Perturbación angustiosa del ánimo por un riesgo o daño real o imaginario. Recelo o aprensión que uno tiene de que le suceda una cosa contraria a lo que desea. El grande o excesivo. Insuperable. El que, imponiéndose a la voluntad de uno, con amenaza de un mal igual o mayor, le impulsa a ejecutar un delito; es circunstancia eximente de responsabilidad criminal". 

     Moitos filósofos estudaron o medo, entre eles, como non, Aristóteles. Aquí deixamos un enlace a un artigo da revista Psicothema do ano  2003. Vol. 15, nº 4, pp. 662-666, no que Vicente Domínguez (Universidad de Oviedo) analiza ol concepto de medo en Aristóteles.  

          Según Sigmund Freud: o medo é “unha reacción ante un peligro exterior e real e oponse á anguria no tanto que é unha rección ante un perigo sen obxeto real, e, polo tanto, de carácter neurótico”.

     Polo tanto o medo, coma emoción humana, maniféstase de moitos xeitos:

medo ao medo, medo á memoria, medo ao mar, medo escénico, medo líquido, medo ao silencio, medo á ciencia, medo a aprender, medo á sociedade, medo á lectura, medo á igualdade, medo ao terrorismo, medo aos pesadelos, medo á noite, medo ao castigo, medo ao infinito, medo escénico, medo a non amar, medo a durmir, medo a espertar, medo á morte, medo á liberdade, medo á escuridade, medo á cadea, medo á soedade, medo á dor, medo ao amor, medo á vida, medo á ignorancia, medo á diferencia, medo á vellez, medo aos deuses, medo a voar, medo á violencia, medo ás palabras, medo á guerra, medo á loita, medo ao fracaso, medo a perder, medo a ganar, medo á enfermedade, medo ao descoñecido, medo á natureza, medo a medrar, medo á intimidade, medo ao tempo, medo á verdade, medo ao olvido, medo ao poder, medo ás relixións, medo ao fanatismo, medo ao vacío, medo a todo, medo ao outro, medo á luz, medo á tecnoloxía, medo ao sexo, medo ao sangue, medo á loucura... Pero o medo, como xa decía Freud, pode ser real ou neurótico. No tanto que “real” é un mecanismo de alarma, positivo e imprescindible para calquera ser, que nos sirve para defendernos de perigos que nos poden amenazar. Pola contra o “medo neurótico” perde a súa relación co perigo, deixa de ser alerta, transfórmase nalgo negativo, pode entonces transformarse en enfermedade.

     Nesta convocatoria cadaquén expresará nunha obra plástica a súa concepción do medo ou o medo que algunha vez sentíu por algo, sexa ou non real ou natural, ou un medo, non máis de tantos que temos dentro. Votalo fóra. Nós os recuperaremos todos nunha mostra que nos servirá para que a Biblioteca e os seus servizos se utilicen sen medo.